O wielkich chmurach i akroleinie

Co jakiś czas na forach internetowych dla chmurzących czy też na FB ktoś się wyrywa z prezentacją gigantycznych chmur tworzonych przez e-fajki. No fakt, czasem wygląda to imponująco – prawie jak dym z lokomotywy Ty-51 czy też z dyskotekowej wytwornicy.
Ja jednak chciałbym opowiedzieć wam, jak to wygląda z punktu widzenia chemika. Wiadomo, że na wielkość chmury mają zasadniczy wpływ takie czynniki jak zawartość procentowa gliceryny w płynie oraz efektywność tworzenia mgiełki. Ta ostatnia z kolei zależy oczywiście od budowy parownika, a konkretnie grzałki, jak też od mocy podawanej na nią. Zależność jest dość prosta, chociaż niekoniecznie liniowa. Im większa moc tym większa temperatura grzałki, a co za tym idzie – większa chmura.
No dobrze – zabawa to zabawa. Porównujemy kto potrafi stworzyć większą i gęstszą chmurę. Windujemy napięcie, obniżamy oporność grzałki. Moc rośnie, chmura gęstnieje. Zabawa trwa…
A ja pójdę nieco pod prąd, może to chociaż niektórych trochę otrzeźwi. W liquidzie, który ma za zadanie wytworzyć jak najbardziej efektowną chmurę jest gliceryna. Związek ten poddany wysokiej temperaturze ulega reakcji odwodnienia (mówiąc językiem chemicznym – eliminacji cząsteczki wody), co powoduje powstanie akroleiny (chemicznie: propenal), nienasyconego aldehydu, który był stosowany w czasie I wojny światowej jako gaz bojowy. Co ciekawe – tylko w wysokich stężeniach jest gryzący i niemiły. W stężeniach niewielkich ma całkiem przyjemny zapach. Nie da się go w prosty sposób wykryć.
Związek ten jest wysoce reaktywny, bez większego problemu uszkadza komórki. Podstawową reakcją w organizmie, którą inicjuje akroleina, jest metylowanie glutationu. Ten ostatni to nasz wielki sprzymierzeniec – przeciwutleniacz i czynnik detoksykacyjny. Akroleina unieczynnia go.
No i właśnie tę akroleinę wdychają ludzie, którzy chcą popisać się wielkimi chmurami. Czy ma to jakiś sens? Moim zdaniem – żadnego. Chyba nie po to uwalnialiśmy się od akroleiny z analogów, aby teraz znowu ją inhalować na własne życzenie.

Powyższe poddaję pod rozwagę wszystkim, którym nie jest obojętne to, co wprowadzają do swojego organizmu. Oczywiście – każdy jest dorosły i truje się tym, czym chce. Ale żeby nie było, że nie ostrzegałem.

Uzupełniono wpis o 12.54
Ponieważ chyba nie do końca jasno wyłożyłem kwestie dotyczące akroleiny, wyjaśniam. Przy normalnym użytkowaniu e-fajka szansa na tworzenie się akroleiny jest niewielka, co zostało niejednokrotnie potwierdzone metodami analitycznymi. Akroleina w chmurce będzie niewykrywalna. Będzie się ona jednak tworzyć wtedy, gdy naprawdę przesadzimy z mocą grzałki. Kilkakrotne zwiększenie mocy (można ją dość prosto policzyć) spowoduje na pewno lokalny wzrost temperatury powyżej temp. rozkładu gliceryny. I wtedy akroleinę wykrywa się w tworzonej chmurce. Dlatego jeszcze raz sugeruję, aby nie przesadzać z mocą. Mam nadzieję, że niebawem będę miał dostęp do konkretnych wyników analitycznych, wtedy wrócę do tematu.